skip to Main Content
Hartverwarmende Prestaties Op Koude Clubdag!

Hartverwarmende prestaties op koude clubdag!

Uitgerekend op de koudste 6 oktober in tachtig jaar, zorgden tachtig Horror-atleten voor hartverwarmende prestaties op de Clubdag! Wat werd er weer geweldig gesport door onze pupillen, junioren én senioren en wat had de Baan Wedstrijd Commissie had allemaal weer prima voor elkaar! Op zo’n dag voel je de kou niet en trouwens: het bleef mooi droog, terwijl volgens Buienradar Sneek en omstreken blank had moeten staan. Wát een meevaller!

Onder toeziend oog van vele ouders – én onze eigen club-scholekster bij de mooi vernieuwde kogelstootbaan – gingen de pupillen als eersten los. In de uren daarvoor was door de vele vrijwilligers alles al in orde gebracht. Petje af voor deze mensen, iedereen bedankt voor het beste beentje voor! Van koffie- tot hordenzetters, van latleggers tot zandharkers en van tijdwaarnemers tot veterstrikkers: het moet altijd maar weer gebeuren, maar vele handen maakten weer licht werk! Op deze dag namen we afscheid van de BWC-kanjers Jannie en John, ze kregen een prachtig bos bloemen en een warm applaus van de tientallen sporters en toeschouwers.

De pupillen werkten in vlot tempo een vierkamp af, waarbij weer vele persoonlijke records sneuvelden, te veel om op te noemen. Omdat de gang er lekker inzat, kreeg niemand het koud en was de afsluitende 400 of 800 meter voor iedereen weer een makkie, toch? Zeker omdat de winstpremie er mocht zijn: zoveel pannenkoeken eten als je wilde!

Daarna gingen de junioren en oudste pupillen van start. Het bleef droog, zelfs af en toe een waterig zonnetje! Maar waren het alleen de kids die de show stalen? Nee, dat gebeurde ook door drie dappere moeders, die zich ineens meldden bij de discusring en daarna ook de strijd bij het speerwerpen niet schuwden. Ze hadden niet alleen de grootste pret, maar lieten ook duidelijk even zien van wie hun kinderen het hebben!

Ondertussen werden er zelfs clubrecords verbeterd, jazeker! Nynke Rijpma was geweldig bezig en noteerde er zelfs twee! Ook het p.r. van Marrit Oosterbaan met de speer mocht er zijn. Twee keer, door de zijwind, buiten de sector, maar die ene klap was een daalder waard: dik in de 37 meter! Alle clubrecords moeten de atleten zelf even melden bij Pieter: baljet@home.nl. Op hoog haalde Milou de 1.45 meter en Fimme ‘ontdekte’ het hinkstapspringen, geweldig gedaan!

En toen maakten we ons op voor het klapstuk, de Zweedse estafette. Acht teams en er waren mooi vier mannen/jongenskwartetten en vier vrouwen/meisjesteams. 400, 300, 200, 100 meter, dat is de Zweedse estafette – en natuurlijk het stokje niet vergeten. En wat zagen we hier? Een heuse aanval op clubrecords! De sterren van de MiLa meldden zich, met zelfs twee trainers erbij en dat ondanks een zware Nacht van Bozum. Ze persten al het luie zweet uit hun lijf, maar bleven op vijf seconden steken van het clubrecord. Die poging wordt vast nog eens gedaan!

Slaagde er geen aanval dan ? Jazeker wel! Op uitgekiende wijze meldden de Master-vedetten Remco, John, Peter en Martin zich bij de wedstrijdleider. De inschrijving sloot om twaalf uur en ze klopten om één minuut voor twaalf aan. Als enige Master-sterrenkwartet konden ze zodoende op jacht naar het nog niet bestaande en dus altijd te verbeteren clubrecord! Op imponerende wijze legde Remco op de 400 meter het fundament voor deze geslaagde greep naar de macht. John en Peter consolideerden op basis van fysieke kracht en inzet, waarna Martin (de jonge hond van het stel) het karwei op flitsende wijze afmaakte. Martin mócht niet verliezen, want hij liep de laatste 100 meter tegen zijn zoon! Dit Master-clubrecord mag volgend jaar zeker aangevallen worden, wie durft? Op bijgaande foto de matadoren, vanaf links: John, Peter, Martin en Remco.

Kortom: het was een lange dag, maar zeer geslaagd. Allemaal enorm bedankt!!

Back To Top